Het regende behoorlijk toen ik om
kwart over vijf ’s ochtends van mijn huis naar Amstelglorie fietste en ik
vroeg me sterk af of er nog wel iemand anders zo gek zou zijn om naar de vogels
te gaan luisteren. Ik was dus behoorlijk verbaasd toen er om vijf voor half zes
al zeker 12 mensen stonden te wachten. En even later was de groep aangegroeid
tot meer dan 20 deelnemers! Ongeveer de helft daarvan deed ook mee aan de cursus
natuurmonitoring die op Amstelglorie wordt gegeven, maar er waren ook veel
andere geďnteresseerden, waaronder een vijftal kinderen. Martin Camphuijsen
vertelde eerst iets over de redenen waarom vogels zingen, en hoe je door de
zingende vogels op een kaart in te tekenen, iets kon zeggen over het aantal en
de soorten (broedende) vogels op Amstelglorie. Direct bij de verzamelplaats
hoorden we al het wekkertje van de winterkoning. We gingen bij de Kastanjelaan
linksaf en liepen zo uiteindelijk heel Amstelglorie rond. We hoorden de
herhalende zang van de zanglijster, terwijl de merels al bijna uitgezongen waren
en op de grond wormen aan het zoeken waren. De zang van de zwartkop(tuinfluiter)
lijkt op een snelle merel, en die hoorden we op verschillende plaatsen. Zo
ongeveer halverwege de excursie hield het op met regenen, maar er waren toch
veel vogels die zich vanwege het weer niet lieten horen, zoals pimpelmezen,
heggemussen en vinken. Overigens
maakte dat het wel makkelijker om de vogels die wél zongen van elkaar te
onderscheiden.De tjiftjaf zong regelmatig zijn eigen naam en zijn tweelingbroertje de fitis (die alleen wat betreft de kleur van de pootjes van hem verschilt) liet verschillende keren zijn dalende/droefgeestige/wegstervende liedje horen. Soms waren er ook vogels te horen die hoog overvlogen, zoals scholeksters. Af en toe stonden we met de hele groep doodstil te luisteren en dat zegt denk ik wel wat over de grote interesse die er bij de deelnemers was. Volgens mij heeft iedereen er veel van opgestoken, dankzij Martin Camphuijsen en de boeiende wijze waarop hij zijn kennis wist over te dragen. Om kwart over zeven waren we weer terug bij de hoofdingang, waarna velen van ons (waaronder ik) hun nest nog even opzochten om een tukje te doen. Twiet-twiet-twiet, tjif-tjaf, tjif-tjaf, tjif-tjaf, zzzzzzzzzzzzz….….