Aanstaande zondag kun je weer aanschuiven bij de Soep Salon! Het is voorlopig de laatste bijeenkomst.

We ontmoeten elkaar in het Clubhuis van Amstelglorie en gaan samen koken, eten, muziek maken, spelen en delen. We eten verse, zelfgemaakte soep en daarna is er Open Podium. Dus voor wie een lied wil spelen, zingen, iets voordragen, voorlezen of op een andere manier iets wil vertellen: je bent van harte welkom om het podium te pakken! Jong en oud: iedereen is welkom om mee te doen!

Voor wie: Kinderen, jongeren, volwassenen, tuinders, buren, vreemde vogels: iedereen is uitgenodigd!
Kosten: De toegang én de soep zijn gratis, maar een eigen bijdrage is welkom.
Wanneer: elke woensdag van 17-20u (t/m 22 okt) | zondags van 15-18u (28 sept en 26 okt)
Meer info: @klapstoelcollectief (Insta)

Een paar plaatjes van de première van de Soep Salon op woensdag 17 september:

Het is een rijk seizoen als het op educatie aankomt! We hebben al veel praktische workshops achter de rug, waaronder een klusworkshop en paddenstoelen kweken, een lezing over spinnen en een mini-cursus over insecten. Onderstaande Amstelglorie Academie-events volgen nog. Meld je snel aan om je plek te reserveren.

🍄 Paddenstoelen wandeling | za 25 oktober, 11:00 – 13:00 uur | € 35 p.p. – AFGELAST
Wandel mee met Tosca en Mareille die je allerlei bijzonderheden over paddenstoelen kunnen vertellen: soorten, groei & bloei, gebruik en geschiedenis. Je leert anders kijken naar wat er groeit boven en onder de grond en zie je ineens overal paddenstoelen!
Meer informatie

🌿 Najaars snoeiworkshop | za 11 oktober, 10:00 – 12:00 uur | € 10 p.p.
We gaan aan de slag met de onderhoudssnoei na het groeiseizoen. Fruitbomen open snoeien, jonge bomen opsnoeien en heesters uitdunnen voor het nieuwe seizoen. Onze snoeiexpert Gerard vertelt én brengt het in praktijk.
Snoeien doet groeien

Ga op zoek naar de spannende nieuwe plekjes in het stronkenbos! Want een groot deel is weer omgetoverd tot een klim- en klauterplek. Met voor het eerst dit jaar: twee slacklines, waaronder ook één voor 18+!

Een slackline is een lint dat tussen twee bomen hangt en waar je al balancerend over kunt lopen… dat wil zeggen: voor wie het lukt! Het klimbos blijft hangen tot in november. Het klimmen is op eigen risico.

Velen handen maakten mooie klimtouwen afgelopen weekend.

Het Reuring Festival bracht de eerste zaterdag van de zomervakantie weer kleur en klank naar Amstelglorie. Bezoekers genoten van theater, livemuziek en verrassende optredens tussen het groen. Wil je het festival nog een keer herbeleven? De onvermoeibare organisatoren Liesbeth en Nico verzamelden de foto’s: bekijk ze hier . Het was één groot feest, met geweldige artiesten en een heerlijke sfeer. En natuurlijk gaan we voor nieuwe Reuring-editie volgende zomer!

Een impressie van de diverse optredens:

Op zaterdagochtend 28 juni opende wethouder Steven van Weyenberg onder stralende omstandigheden de Open Volkstuindagen 2025 op tuinpark Amstelglorie. In het kader van het jubileumjaar “Amsterdam 750” zetten maar liefst 21 tuinparken hun poorten open voor publiek. Amstelglorie had de eer het startschot te geven voor dit groene festijn.

De feestelijke opening begon met een warm welkomstwoord van Monique Hollenkamp, vicevoorzitter van de Bond van Volkstuinders. Zij verwelkomde de wethouder en zijn collega’s Mandy (bestuursadviseur) en Paulien Renkema (coördinator Volkstuinparken) namens alle deelnemende parken. Ze benadrukte het unieke karakter van de Open Volkstuindagen, waarbij bezoekers niet alleen kunnen rondkijken, maar ook tuinen in mogen en uitleg krijgen van tuinders zelf.

Voorzitter Gea de Vries van Amstelglorie nam het woord om namens het park het programma toe te lichten. Zij bedankte de vele vrijwilligers van Amstelglorie die deze dag mogelijk hadden gemaakt en gaf een inspirerende schets van de kracht van de volkstuinen: ecologisch beheer, gedeeld eigenaarschap, sociale cohesie en openheid naar de buurt. “Op de tuin ben je wie je bent, ongeacht wie je bent,” vatte ze het samen. “We beheren samen het groen, het water, en zelfs de gebouwen. Het is samen tuinieren en samen genieten.”

Daarna verrichtte de wethouder samen met Gea de Vries en Monique Hollenkamp symbolisch de opening met het doorknippen van het lint, onder het oog van de aanwezige genodigden en tuinders. Als verrassing zong tuinder Erik een speciaal lied dat de 72-jarige geschiedenis van Amstelglorie bezong en tegelijk de 750ste verjaardag van Amsterdam eerde. Een vrolijk moment.

In zijn toespraak sprak wethouder Van Weyenberg zijn waardering uit voor de volkstuinen als groene rustplekken in de stad. Hij noemde zichzelf een tuinliefhebber, ondanks zijn hooikoorts, en vertelde hoe belangrijk het is dat deze parken niet alleen voor tuinders, maar voor alle Amsterdammers toegankelijk zijn. “Vandaag en morgen openen jullie poorten die eigenlijk altijd al openstaan,” zei hij. “Deze parken zijn plekken waar je tot rust komt, een boek leest of gewoon geniet van het groen.”

Ook erkende hij de complexiteit van de gesprekken tussen de gemeente en de tuinparken over toekomstig beleid. “We vragen veel van vrijwilligers, dat begrijp ik goed,” zei hij, “maar ik ben ervan overtuigd dat we goede afspraken kunnen maken in dezelfde geest van rust en samenwerking die hier voelbaar is.”

Na de toespraken stapte het gezelschap op de fiets voor een rondleiding over het park onder leiding van tuinder Daniëlle. De tocht voerde langs hoogtepunten als de “Hemel voor Hommels”, de ecologische aanplant op de Elzenlaan, de bijzondere Wolkerstuin — het voormalige tuinhuis van schrijver Jan Wolkers — en het Logeerhuisje, bedoeld voor mensen met een lichamelijke of financiële beperking. Ook werd stilgestaan bij het groenbeheer, de biodiversiteit en de sociale functie van de volkstuinen. Onderweg kreeg de wethouder verder uitleg over de beeldenroute, de bijenpopulaties op het park en de moestuinbakken die beschikbaar zijn voor aspirant-tuinders en buurtbewoners.

De wethouder toonde zich onder de indruk van de omvang, de opzet en de betrokkenheid van de tuinders. “Ik wist niet dat het zó groot en veelzijdig was,” zei hij bewonderend. De ochtend werd afgesloten bij het clubhuis met een drankje en een ontmoeting met tuinders die net klaar waren met hun werkbeurt. Er heerste een ontspannen sfeer, waarin bestuurders en tuinders elkaar op informele wijze konden spreken.

Met deze geslaagde opening werd het startsein gegeven voor een weekend vol ontmoeting, inspiratie en groen geluk. Amstelglorie liet wederom zien wat een volkstuinpark kan zijn: een plek waar natuur, gemeenschap en ontspanning samenkomen. Met dank aan iedereen die deze bijzondere opening van de Open Volkstuindagen mogelijk heeft gemaakt

OVER DE OPEN VOLKSTUINDAGEN
De Open Volkstuindagen bieden een (gratis) groene ontdekkingstocht door de stad! Ontdek de groene oases van Amsterdam tijdens het weekend van zaterdag 28 en zondag 29 juni 2025. Op meer dan 20 tuinparken kun je parkpaden verkennen en bij tuinders achter de hekjes kijken en het tuinleven ‘proeven’. Ook op Amstelglorie doen er ruim 20 tuinen mee. De tuinen die meedoen, waar je een kijkje kunt nemen en een praatje maken met de tuinders, zijn te herkennen aan de vlaggetjes aan/ bij het tuinhek.

Amsterdam viert 750 jaar en de tuinparken vieren mee! Tijdens het weekend van zaterdag 28 juni & zondag 29 juni. Dit jaar was op zaterdag de ‘opening’ van de eerste Amsterdamse Volkstuindagen door wethouder Steven van Weyenberg (D66), die de Volkstuinen in zijn portefeuille Ruimtelijke Ordening heeft. Daarna kreeg hij per fiets een rondleiding over het park.

Op het tuinpark doen zich soms onverwachte natuurverschijnselen voor. Zo trof een nieuwsgierige tuinder ineens mysterieuze kuilen aan in het zand. Haar verhaal:

Vroeger kon je naar de leeuwenkuil in Artis. Tegenwoordig vind ik die in mijn tuin. In meervoud zelfs!
Aan de zuidkant van mijn huisje, tussen terras en wand, verschenen ineens mysterieuze kuilen in het zand. Ik vroeg me af welk dier zulke sporen zou achterlaten en ging door de knieën om het beter te bestuderen. In een van de kuilen zag ik telkens hoe zand vanuit het midden omhoog werd gegooid. Er was duidelijk iets aan het werk. Maar wat? Hoe groot zou dit mysterieuze schepsel zijn? Zo groot als een stevige kever, of zou er plotseling een enorme rat tevoorschijn komen om me de stuipen op het lijf te jagen?

Met een macrolens maakte ik een foto. Ik zag twee halfronde kaken met haakjes. Die zaten vast aan iets wat me aan een spin deed denken, al kon ik maar een klein deel zien. De app Obsidentify gaf snel uitsluitsel: een mierenleeuw!

De mierenleeuw is een slanke netvleugelige en lijkt een beetje op een gaasvlieg. Als volwassen insect – de laatste levensfase – leeft hij maar anderhalve week. Eten doet hij dan niet meer; hij zoekt alleen nog een partner om mee te paren. Uit de eieren komen larven die één tot drie jaar in droog zand doorbrengen. Daar maken ze bijna perfecte trechtervormige kokers. Wanneer een mier of ander klein diertje langskomt en in zo’n kuil belandt, glijdt het naar beneden. Onderaan, verborgen onder het zand, zit de mierenleeuw geduldig te wachten. Hij grijpt zijn prooi, injecteert gif en zuigt het leeg.

Als de larve genoeg gegeten heeft en groot genoeg is, verpopt hij zich. De cocon is bedekt met zandkorrels en daardoor bijna onzichtbaar. Omdat mierenleeuwen vooral voorkomen in zand- en heidegebieden, opperde een medetuinder dat ze misschien als cocon zijn meegelift in een zak zand. Dat zou zomaar kunnen, want vorig jaar is het verzakte terras op mijn tuin hersteld.

Inmiddels worden de leeuwen gevoerd – net als in Artis. Als er weer eens een vliegje is verdronken in de thee of het bier, gooi ik het lijkje in een van de kuilen.

Verslag van tuinder Carla, juli 2025
Afbeeldingen: Natuurmonumenten (levensfasen & zijaanzicht) & Carla (mierenleeuw-kuil)

Met scheerschuim en een stofzuiger gaat insectenbestrijder Jasper per hoogwerker richting een nest van de Aziatische hoornaar boven in een berk op Amstelglorie. Op 20 meter boven de grond sluit hij het nest af met een dot schuim. Een zwerm die bijtijds de uitgang heeft gevonden, wordt opgeslokt door de stofzuiger, waarna het nest met minstens duizend reuzenwespen eindigt in een plastic opbergbox.
Lees het volledige Parool-artikel (inlog)