Schrijver en tekenaar Rogier Cornelissen -april 2020
“In een periode waarin zo’n beetje de hele planeet gedwongen aan huis gekluisterd is, mocht ik mij twee weken aan dit bijzondere tuinhuisje kluisteren. Een eiland op een eiland op een eiland (het is maar goed dat ik zelf geen eiland ben,zei ik tegen een vriend), losgezongen van de rest van de wereld, terwijl die wereld toch hoorbaar en voelbaar dichtbij is.” En even verderop schrijft hij:
Ach ja, en ik heb een eendenpaar met tien schattige kleintjes in een paar dagen tijd naar 9,8,7 eendjes zien gaan…. Vanmiddag zag ik ze voor het laatst bij de witte brug waar je het eiland op gaat. Ik telde nog 4 kleintjes”
Dichteres Willemijn Kranendonk-april 2020 werd op de Wolkerstuin ten huwelijk gevraagd!
Non-fictie auteur Reinier Spreen – mei 2020
“AT5 vroeg vorige week of ik de geest van Wolkers voelde.Toen niet, nog steeds niet, ik heb daar boeken voor nodig. Ik pak “Groeten van Rottumerplaat” uit de kast. Vermakelijk. De oerman Wolkers, een beetje aangezet maar niet gespeeld. Onvermoeibaar in de weer met meeuwen, dode zeehonden en een oorwurm die hij op zijn lul zet om uit te vinden of hij naar binnen kruipt. Het is mijn laatste dag. Ik laat de dieren met rust en goddank is er niemand om me heen, dood of levend, die zegt dat dat anders moet”.
Kinderboekenschrijfsters Mireille Geus en Anna van Praag – juni 2020
“Dan de praktische tips: Slaap een nacht hier in de bliksem, blijf juist als het regent, neem een helend bijenbad (ga ertussen zitten en luister),koop wijnglazen (ik kocht ze en brak ze weer),wandel aan de overkant van de weg bij de woonboten,tussen de kippen, haal adem”.
Schrijfster Tatjana Almuli – juli 2020
“De waarheid is namelijk dat ik me de eerste anderhalve week hier wat verloren voelde. Ik moest wennen aan zoveel alleen zijn, aan stilstaan, de introspectie waar niet langer aan te ontkomen was. De regen, de grijze luchten, weinig afleiding in de vorm van menselijk contact, het internet, de stad. De tijd; uitgestrekt, om bladzijde vol te schrijven. En juist dan niet kunnen schrijven.
Dus ging ik lopen. Eindeloze rondjes over het complex. Fotografeerde ik de Amstel, het water, de wolken in verschillende staten, de roeiers als ze langzaam waren, de fietsers als ze even stilstonden. Ik las en ik keek naar de hommels en vlinders die in bloemen doken en me soms binnen gezelschap hielden, wanneer ik het raam naast de schrijftafel uitnodigend voor hen opende.
En uiteindelijk, juist met die overgave en het niet moeten, ging het stromen en kwamen de woorden vanzelf.
Schrijfster en choreografe Laura van Bergem- augustus 2020
De eerste paar voertuiggeluiden interpreteerde ik als een kolossale glasbak, waarbij ik de conclusie trok dat ‘de mensen hier’ extreme drinkers zouden zijn.”
Jan Konst, schrijver en hoogleraar Nederlands in Berlijn -september 2020
We zitten op één van de laatste mooie dagen van dit jaar voor het houten weekend-verblijf dat de auteur, zo noteert hij in één van zijn dagboeken, tot een klein spiegelpaleis maakte. Inderdaad ben je regelmatig naar jezelf opzoek:
“Ik bekleedde de binnenkant van het huisje met spiegelglas,zodat je je volkomen gedesoriënteerd in begeesterde verbazing,als je midden in de tuin was en de ruigte van de hop in je haren klitte”
Ja, werkelijk mooi gezegd en absoluut waar!
Dichter Mustafa Stitou – sept-okt 2020
Ik kijk terug op een (kleine) maand waarin ik veel ondergedompeld ben geweest in mijn (wat sommige nog altijd noemen) onderbewuste en waarin ik enkele gedichten geschreven heb, die ik niet aan zag komen. Dank Florence Kiki en alle andere betrokkenen!
Voor komend seizoen zijn er ook weer veel aanmeldingen voor de Wolkerstuin. Het zal ons benieuwen wat voor pareltjes dat weer gaat opleveren in het logboek.
