‘Een eiland op een eiland op een eiland,’ zo leg ik het aan vrienden uit met wie ik op de eerste avond videobel. Een verborgen paradijs, in de groene oksel van de A2 en de Ringweg-Zuid, losgezongen van de rest van de wereld. ’Zie me hier dan zitten; het is maar goed dat ik zelf geen eiland ben,’ lach ik in de laptop.
In een tijd waarin zo’n beetje de hele wereld aan huis gekluisterd is, kun je maar het beste aan dit bijzondere huisje gekluisterd zijn. De verlatenheid, de bomen en de vogels, de lucht – dan weer stralend blauw, dan weer donkergrijs – alles is inspirerend en het is deze twee weken allemaal voor mij.
De eerste week leek het wel zomer, de tweede week was het herfst. Toch is het pas april. Ik ben de eerste gastschrijver van 2020. Er zou nog iemand voor me zijn, maar dat ging vanwege de coronacrisis niet door.
Ik heb keihard gewerkt en ongelofelijk geluierd. Ik heb geschreven, getekend en nagedacht. Ik heb een traan gelaten om een eendenpaar dat in een paar dagen tijd de helft van hun kroost kwijt raakte. Ik heb lepelaars zien vliegen, en parkieten en ganzen en bijna geen vliegtuig.
Ik heb het licht zien worden in kleermakerszit voor het raam. Ik heb het donker zien worden vanachter de schrijftafel, in trance tikkend op het ritme van de denderende metro tussen Overamstel en Rai. Ik droomde over Manderley. Ik las weer hoeveel Jan Wolkers van deze plek genoten heeft.
Mijn tijd hier op de Wolkerstuin op Amstelglorie is om nooit te vergeten. Bedankt voor jullie gastvrijheid.
Lees ook het dagelijks verslag van Rogiers verblijf op de Wolkerstuin
Rogier Cornelisse (1975) is dichter, schrijver, illustrator, reclamemaker en docent aan de Rotterdamse Willem de Kooning Academie. Op zijn website heeft hij een dagelijks verslag geschreven van zijn verblijf op de Wolkerstuin: bureaucornelisse.nl/toenwedaarzozaten
